در راه برگشت از نمایشگاه تهران ، توی قطار با چند تا از دوستانش گپ می زدیم  و حرف های مختلف و دغدغه های جوانی و ….. بالاخره خوش بودیم .
یک لحظه نگاهم به حمید افتاد.
با چشم هایش می گفت که می خواهم بهت چیزی بگویم .
به بهانه ای بلند شدم و از کوپه بیرون رفتم و کنار پنجره قطار ، بیرون را می دیدم .
بالاخره آمد .
بعد از کلی که باهاش صمیمی گرفتم و کلنجار رفتن با خودش ، گفت : با دختری آشنا شده ام .
ولی مدل ارتباطمان با بقیه از زمین تا آسمان فرق می کند !
گفتم : چطور؟
گفت : اولا که ارتباطمان پاک پاک است !
و از وقتی که با او آشنا شده ام ، احساس می کنم بندگی ام بیشتر شده است ‍!
همه حرف هایمان خدایی ست ،
نمازم با حضور قلب و اول وقت است !
از معنویت می گوییم !
دیگر به هیچ نامحرمی نگاه نمی کنم که هیچ ، حتی “وسوسه گناه هم نمی شوم “!
و با لحنی حق به جانب گفت : حالا چی میگی ؟!
بازم ارتباطمان مشکل دارد ؟
قطار می رفت و تکان تکان می خورد و با سوتی که به صدا در آمد ، این جمله به زبانم جاری شد ؛
گفتم : ببین حمید جان !
شیطان قسم خورده ای که دست از سر حتی بهترین ها بر نمی دارد ،  تو را وسوسه نمی کند !
می دانی چرا ؟
خودم ادامه دادم : چون می  داند تو نیاز به وسوسه نداری !  و با همین “یکی” جهنمی خواهی شد !!
دیگر هیچ نگفت ….
پ.ن : بعضی وقت ها فقط فکر می کنیم ادکلن ارتباط هایمان خیلی خوش بو است،

نه جانم !
بوی تعفنش عالم را برداشته ، ولی چون ذائقه مان عوض شده ،خودمان نمی فهمیم!!